Nieuwe leiders? Die hebben we helemaal niet nodig!

Nieuwe leiders, dienend leiderschap, nieuwe managers, of nieuw leiderschap. Duizenden blogs, boeken, websites, coaches, managers, trainers en consultants houden zich er mee bezig. Alsof het nieuwe leiderschap een soort ei van Columbus is. Terwijl het natuurlijk helemaal niet nieuw is. Het nieuwe leiderschap is al oeroud.

De graaicultuur en de straatcultuur

Ze intimideren, ze stelen, ze trekken zich niets aan van regels, de norm van hun groep is de belangrijkste norm, de maatschappij en de gevoelens die daarin leven, daar steken ze hun middelvinger naar op en beleidsmakers breken zich het hoofd over hoe zulke figuren toch in het gareel gehouden moeten worden. Hoe we ervoor zorgen dat ze gewoon meedoen met de maatschappij. Dat ze bijdragen aan de samenleving, hoe we ervoor zorgen dat ze zichzelf niet op de eerste plaatst stellen.

Procedures, waarom bestaan ze eigenlijk?

Sven kon er ook niks aan doen, aan die procedures. En dat het in behandeling nemen en uitvoeren van mijn technische verzoekje daardoor bijna drie weken duurde, was ook zijn schuld niet. Sven was functioneel beheerder en zat in het kamertje naast mij. Sven ging over technische dingen zoals het aanpassen van rechten in een contentmanagementsysteem, dat ik gebruikte om mooie dingen te maken voor websites. En ik wilde wat aangepast hebben aan mijn rechten.

Grijze middelmaat door angstcultuur

Initiatiefloze afdelingen en organisaties. Die bestaan. Die bestaan zelfs meer dan je zou denken. Van die afdelingen en organisaties die of lamgeslagen zijn door procedures, of door managers. Van die managers die zorgen dat het stil wordt als ze binnen komen, omdat niemand meer iets durft te zeggen. Van die managers die alles willen controleren en niets aan hun mensen over laten. Van die managers die regeren op basis van angst. En helaas gaan zulke organisaties en managers er vaak prat op dat ze de organisatie ‘strak hebben neergezet’ en dat de afdeling ‘strak geleid’ wordt. En misschien zeggen ze ook nog wel dat de neuzen allemaal in dezelfde richting staan.

Bonussen alleen nog maar op voordracht

Bonussen. Iedereen heeft er wel een mening over, en die mening is niet altijd positief. Zeker niet als het gaat om bonussen in de zorg, of bonussen in de financiële sector. Maar wat mij het meest stoort in bonussen, is dat ze vaak contractueel zijn vastgelegd en veelal gelden voor managers. Die daar dus niet uitzonderlijk voor hoeven te presteren, maar gewoon hun werk moeten doen, wat ze contractueel hebben vastgelegd, en waar ze zelf bij betrokken waren.