Geachte excellentie, beste Jeanine,

Het is toch wat, al die mooie groene en blauwe uniformen, vette pantserwagens, ranke en snelle patrouilleschepen, en bulderende F16’s. En dan ook nog van die getrainde mannen en vrouwen die overal heengaan waar u ze naartoe stuurt. Mali, Afghanistan, naar de overzeese gebiedsdelen, of piraten vangen voor de kust van Somalië. En dat doen ze zonder morren. Het is immers hun taak, dat werken aan vrede en veiligheid. Topmensen zijn het, die militairen. Alleen is het wel een beetje jammer dat ze door politiek gekonkel niet altijd even goed hun grondwettelijke taken kunnen uitvoeren. Er is te weinig geld voor onderhoud van die brullende F16’s. Ach, dat scheelt weer wat lawaai voor omwonenden van de van de 8, 7, 6, 5, 4, 3 operationele F16 velden in Nederland. Dat we ternauwernood onze mannen en vrouwen op buitenlandse missies kunnen ondersteunen is dan bijzaak. En dat vliegers maar opteren voor een functie bij opleidingen, zodat ze tenminste kunnen vliegen, is natuurlijk ook van ondergeschikt belang.

En dan die mooie patrouilleschepen van de marine, die met prachtige boeggolven door oceanen snijden, helemaal stealth. Onze fregatten zijn gedecimeerd, maar we hebben nu patrouilleschepen, en een paar mooie bevoorraders, en helikopters, ooh nee wacht, die NH90 doet het niet zo goed. In ieder geval, we hebben wat. Tenzij de Russen komen en met een konvooi door de Noordzee varen, dan hebben we niets. Want onze schepen liggen of in onderhoud, of zijn nog niet af, of zijn verkocht, of zijn op missie. Gelukkig kan de kustwacht onbewapend een konvooi met fregatten en vliegdekschepen schaduwen. De Russen wisten niet hoe snel ze uit onze wateren moesten verdwijnen natuurlijk.

Gelukkig, excellentie, hebben we dan altijd de landmacht nog, die met tanks en goed bewapende pantserinfanterie ons land kan beschermen. Ooh nee, de tanks zijn weg. Als daar nu andere tanks voor in de plaats waren gekomen, of een stevige versterking van de luchtmacht, dan had dat nog te billijken geweest. Maar nu, tsja…we hebben nog een paar houwitsers voor wat artillerieondersteuning, maar verder is de slagkracht toch behoorlijk afgenomen. Maar de pantserinfanterie staat haar mannetje. Helaas is er een volledige brigade die niet echt meer gepantserd is, maar uitgerust is met wielvoertuigen, en vooral lopend moet optreden. Dat is dan weer goed voor de fysieke gesteldheid van die – vooral mannen- ze zullen geen overgewicht krijgen.

Militairen voeren wel uit, excellentie. De can-do-mentaliteit waar militairen zo om geroemd worden, zit er zo ingebakken, dat ze zelfs bezuinigingsoperaties goed oppakken. Misschien dat u, en andere politici daar wat van kunnen leren. Can do. Niet lullen maar poetsen. Maar dan om iets positiefs voor elkaar te krijgen. Zoals een mooie lange termijn visie waarin de daadkracht en slagkracht van Defensie wordt versterkt. Waarbij we dezelfde motivatie hebben om aan in internationaal verband afgesproken normen te voldoen als bij de 3-procentsregel van het begrotingstekort. Dat we ons dus minimaal houden aan de 2-procents-regel voor de Defensiebegroting. We besteden nu immers minder geld aan Defensie dan in de tijd van het gebroken geweertje van voor de Tweede Wereldoorlog.

Want excellentie, ik zie u altijd stralen als u mag meeparaderen met militairen, en daar prachtige foto’s van in de media verschijnen. Ik zou echter graag zien dat militairen niet alleen met de minister meeparaderen, maar dat ze keihard aan het trainen en oefenen zijn. Dat ze de middelen krijgen om hun taken echt goed uit te voeren. Zodat ik weet dat ik veilig ben, ook als de Russen komen. Zodat ik weet dat onze internationale belangen nog beter gediend worden. Zodat ik weet dat onze militairen zichzelf kunnen beschermen als ze in verre buitenlanden onder immens zware omstandigheden hun door de politiek opgedragen taken vervullen.

Want beste Jeanine, zeggen dat je respect hebt voor militairen en hun inzet is natuurlijk geweldig.. Maar dat lijkt nu op afkoop van een schuldgevoel: ‘Ik heb respect voor jullie, dat jullie ondanks dat de politiek er een puinzooi van maakt, toch jullie leven blijven wagen op missies die ingezet worden om nieuwe baantjes voor onze politici veilig te stellen’. En dat kan nooit de bedoeling zijn.

Hoogachtend,

 

Eduard van Brakel